به گزارش بنکر (Banker)، همانطور که فلز زرد به تثبیت شاخص شارپ برای صندوق های تامینی و پول واقعی کمک می کند، تمامی این دلارهای سرمایه گذاری شده که توسط مدیران دارایی و بانک های خصوصی تبدیل به طلا شده، به نوبه خود شکل بازار جهانی این فلز را تغییر داده است. نکته مهم اینکه، این امر موجب احیای تسلط لندن بر نیویورک بعنوان مکان اصلی معاملات فلزات گرانبها شده است؛ آنهم به دلیل اینکه تعطیلی مشاغل و خطرناک‌شدن موقعیت مکانی در آمریکا که هیچکس حتی فکرش را هم نمی‌کرد.
براساس تحلیلی که از شورای جهانی طلا در صنعت معدن به دست آمده، میانگین روزانه ۱۴۵ میلیارد دلار طی قراردادهای طلا دست به دست می شود. متوسط حجم روزانه طلا در سال ۲۰۲۰ افزایش یافته و این صعود بیش از یک چهارم بوده است. به گفته یکی از مقامات ارشد یکی از بانک‌های فرانسه، باتوجه به شرایط بازارهای منظم مالی، طلا نقدترین دارایی نیست…اما با افزایش عدم اطمینان در اقتصاد، کیفیت نقدینگی آن مشخص شده و افزایش یافته است. در شرایط آشفتگی سیاسی یا تورم بالای جهانی، طلا یک نقدینگی بدون چالش است.
اما این همه گیری بجای تضعیف اعتماد به قراردادهای طلای قابل معامله، قراردادهای آتی این فلز را ثبت کرده است. لندن و زوریخ به ترتیب بر پالایش و ذخیره طلا در جهان تسلط داشته و با تكیه بر قوانین مالکیت طولانی مدت بریتانیا و سوئیس و قوانین تجارت آزاد، قلب بازار بین المللی را تشکیل می دهند. بااین حال، دست کم از سال ۲۰۱۸، تجارت در مشتقات کومکس مستقر در نیویورک (که همواره با پول قد تسویه شده) افزایش داشته است. تنها در یک سال گذشته ۴۸.۵ میلیارد دلار در روز در لندن و ۴۴.۹ میلیارد دلار در سوئیس قرارداد طلا به امضا رسیده است.
هراس از تعطیلی های ناشی از کرونا در سرتاسر اقیانوس اطلس افزایش یافت و انگلستان در تاریخ ۲۳ مارس تعلیق فعالیت سه مورد از چهار پالایشگاه بزرگ طلا در سوئیس را رسما اعلام کرد. تعداد زیادی از کارمندان این پالایشگاه ها از شمال ایتالیا بودند. توقف ناگهانی صادرات شمش طلا از سوئیس زمینه لغو بسیاری از قراردادها در معاملات نیویورک گردید. تولیدکنندگان، بازرگانان و بانک هایی که برای محافظت از دارایی های خود در لندن یا سوئیس مشتری مشتقات کومکس بودند، ناگهان متوجه شدند که بیمه هزینه آنها در آن سوی اقیانوس است.
دلالان نیز این فرصت را غنیمت شمرده و با اعمال فشار بر بزرگ ترین بانک ذخیره شمش طلا تنها در یک روز ضرری معادل ۲۰۰ میلیون دلار را از اختلاف قیمت میان لندن و نیویورک ایجاد کردند. آیا واقعا این دلالان به اینهمه شمش احتیاج دارند؟
